இந்தியாவின் ஏழ்மை நிலையிலுள்ள குடும்பங்கள் இரு சக்கர மோட்டார் வாகனங்கள், மகிழுந்துகள் மற்றும் குளிர்சாதனப் பெட்டிகள் போன்ற நீண்ட காலம் உழைக்கும் பொருட்களை அதிகளவில் வாங்குகின்றன.
கைபேசிகள் தற்போது அனைத்து வீடுகளிலும் கிட்டத்தட்ட பொதுவானதாகி விட்டன.
கிராமப்புறங்களில், அடிமட்டத்தில் உள்ள 40% (B40) மக்களிடையே ஒரு தசாப்தத்திற்கு முன்பு 10 சதவீதத்திற்கும் குறைவாக இருந்த மோட்டார் வாகனங்களின் உடைமை கிட்டத் தட்ட 50% ஆக உயர்ந்துள்ளது.
குளிர்சாதனப் பெட்டிகள், குறிப்பாக நகர்ப்புற B40 குடும்பங்களில் பொதுவானதாகி வருகின்றன, இருப்பினும் ஜார்க்கண்ட், பீகார், ஒடிசா, மத்தியப் பிரதேசம், அசாம் மற்றும் சத்தீஸ்கர் போன்ற சில மாநிலங்களில் கிராமப்புறச் சொத்து உடைமை குறைவாகவே உள்ளது.
உணவு அல்லாத பொருட்களுக்கானச் செலவினம் அதிகரித்துள்ளது அதே நேரத்தில் உணவுச் செலவினம் குறைந்துள்ளது.
அடிமட்ட 40% (B40) பேர் மற்றும் மேல்மட்ட நிலையில் உள்ள 20% (T20) மக்களிடையே குறிப்பாக நகர்ப்புறங்களில் உடைமை இடைவெளிகள் குறைந்துள்ளன.
வாகனங்களுக்கான அணுகல் ஆனது சிறப்பான சாலை இணைப்பு, சந்தை அணுகல் மற்றும் எளிதான நிதி விருப்பத் தேர்வுகள் மூலம் முன்னேற்றமடைந்துள்ளன.
நீண்ட காலம் உழைக்கும் பொருட்களின் உடைமை அதிகரிப்பது மேம்படுத்தப் பட்ட வாழ்க்கைத் தரங்கள், உற்பத்தித் திறன் மற்றும் இயக்கம் ஆகியவற்றை நன்கு பிரதிபலிக்கிறது, மேலும் "சொத்துடைமை வறுமையை" இது குறைக்கிறது.